Sinds begin september telt de Sint-Pietersschool 8 nieuwe klassen én werd het oude klooster helemaal heringericht. Tijd voor een terugblik op het ontstaan van de school.
Onderwijs tussen geloof en staat
Eeuwenlang verschaften kloosterordes onderwijs aan de plaatselijke jeugd. Er bestond geen schoolplicht, waardoor alleen kinderen uit begoede gezinnen onderwijs konden genieten. Andere kinderen moesten gewoon thuis, op het land of in de fabriek meewerken.
In Korbeek-Lo, tot in de 19de eeuw een echte landbouwgemeente, organiseerde de gemeente samen met buurgemeente Lovenjoel een eerste lagere school langs de Tiensesteenweg. Daar was ook het gemeentehuis van Lovenjoel gehuisvest.
In 1878 echter begon de Eerste Schoolstrijd met de liberale minister Van Humbeeck, die de gemeenten verplichtte een officiële school in te richten en verbood vrije scholen of godsdienstonderwijs te subsidiëren. In het katholieke Vlaanderen draaide dit volledig contraproductief uit. Tegen dat de wet na de verkiezingen in 1884 teruggedraaid werd, waren honderden nieuwe katholieke scholen opgericht.
Bouw van het klooster van Korbeek-Lo
In 1879 schonk burgemeester Louis-Alexandre de Dieudonné een stuk grond aan zijn dochter Elisabeth, die ingetreden was bij de ‘Dochters van Liefde’ van Heverlee, om er een klooster te laten bouwen. Het was een terrein op de hoek van de Tiensesteenweg en de Kloosterstraat en er bevond zich een kleine woning, die er nu nog staat. Het duurde niet lang voor de zusters een meisjesschool inrichtten. Al in 1897 en in 1901 moest de school vergroot worden.
Geldschieter van al deze verbouwingen was de neef van Elisabeth, Pierre de Dieudonné, die zijn veel te vroeg gestorven vader opgevolgd was als baron in het kasteel op de Biest. Als dank werd de school naar hem genoemd, de Sint-Pietersschool dus. ‘Pikke de baron’ – zoals hij in de volksmond genoemd werd - was overtuigd van het belang van het (katholiek) onderwijs, want hij verkocht ook een stuk grond in de Bergstraat in Bierbeek aan deken Jonckers, die daar een meisjesschool liet bouwen.
In 1914 werd de leerplicht tot 14 jaar ingevoerd en vanaf 1919 werden ook jongens toegelaten in de Sint-Pietersschool. Hun jongensschool, op de hoek van de Bierbeekstraat en de Oudebaan, was immers afgebrand in augustus 1914 en werd niet heropgebouwd.
De laatste zusters
Ondertussen was de bevolking van Korbeek-Lo stevig aangegroeid. Waar de gemeente medio 19de eeuw nog maar een 830-tal inwoners telde, steeg het bevolkingsaantal tot 1620 (in 1914) en 2860 (in 1950). In Korbeek-Lo werd flink gebouwd en de gezinnen waren kroostrijk. De Sint-Pietersschool barstte uit zijn voegen en in 1962 kwamen er nieuwe klassen en in 1982 een nieuwe sportzaal. Concurrentie had de school weinig want de nieuwe rijksschool bevond zich vrij ver van het centrum, in het gehucht ‘Ziekelingen’ – dat vanaf 1977 met Leuven gefusioneerd werd.
En de zusters? In 1953 verlieten de laatste ‘Dochters van Liefde’ hun klooster in Korbeek-Lo, maar pastoor Jan Van Kan zorgde voor vervanging: er kwamen 5 zusters van Sint-Vincentius uit Opwijk, die de school bestuurden tot 1985. De eerste ‘leken’-directrice was mevrouw Bogaerts en ondertussen zijn ook de laatste zusters verhuisd. Met de grondige verbouwing van het klooster komt er nu een einde aan de ‘tijd van de zusters’.
